Ενισχύστε το μικροβίωμα του εντέρου σας μέσω της διατροφής, του ύπνου και της άσκησης

Το μικροβίωμα του εντέρου αποτελεί ένα δυναμικό χαρακτηριστικό του γαστρεντερικού συστήματος που έχει τη δυνατότητα να επηρεάζει δραματικά την υγεία ολόκληρου του οργανισμού. Μέσω πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων με το ανοσοποιητικό σύστημα και διάφορων βιοχημικών μονοπατιών, το μικροβίωμα του εντέρου μπορεί να επηρεάσει σημαντικά την παθογένεση καταστάσεων όπως ο καρκίνος, το μεταβολικό σύνδρομο, τα φλεγμονώδη νοσήματα του εντέρου, τη μη αλκοολική λιπώδη διήθηση του ήπατος και πολλά άλλα.

Οι πρόσφατες τεχνολογικές εξελίξεις έχουν βοηθήσει πολύ, όχι μόνο την κατανόηση του μικροβιώματος του εντέρου, αλλά και τους πιθανούς μηχανισμούς μέσω των οποίων οι αλλαγές στο μικροβίωμα μπορούν να έχουν ευεργετικές επιπτώσεις για την υγεία.

Ένα ευρύ φάσμα υδατανθράκων, συμπεριλαμβανομένων των πρεβιοτικών που περιέχονται στα τρόφιμα, των φυτικών ινών και των ολιγοσακχαριτών του γάλακτος, έχει δειχθεί ότι μπορεί να επιφέρουν σημαντικές αλλαγές στην εντερική μικροχλωρίδα.

Πρεβιοτικά

Τα άπεπτα συστατικά των τροφίμων, τα πρεβιοτικά, μπορούν να επηρεάσουν ευεργετικά την υγεία του ανθρώπου με επιλεκτική διέγερση της ανάπτυξης και της δραστικότητας ενός ή περισσότερων βακτηρίων στο παχύ έντερο. Για να χαρακτηριστεί ένα τρόφιμο ως πρεβιοτικό, θα πρέπει να είναι ανθεκτικό στη γαστρική οξύτητα, στην υδρόλυση από τα ένζυμα και στην απορρόφηση από το ανώτερο γαστρεντερικό σωλήνα, έτσι ώστε να είναι σε θέση να υποστεί ζύμωση από την μικροχλωρίδα του εντέρου και να παραχθούν τα λιπαρά οξέα βραχείας αλύσου (κυρίως οξικό, προπιονικό και βουτυρικό οξύ), ουσιών που μπορεί να χρησιμοποιηθούν στη συνέχεια για την παραγωγή ενέργειας. Έτσι, τα πρεβιοτικά όχι μόνο μπορούν να προκαλέσουν αλλαγές στην μικροχλωρίδα υποστηρίζοντας την ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου εντερικού μικροβιώματος, αλλά μπορούν επίσης να χρησιμεύσουν ως υποστρώματα για την παραγωγή βιολογικά ενεργών μεταβολιτών. Τα σημαντικότερα πρεβιοτικά είναι οι φρουκτάνες τύπου ινουλίνης, οι φρουκτοολιγοσακχαρίτες (FOS), αλλά υπάρχουν μια σειρά άλλων, συμπεριλαμβανομένων των γαλακτοολιγοσακχαριτών (GOS). Η ζύμωση των πρεβιοτικών υδατανθράκων αποδίδει βουτυρικό και άλλα λιπαρά οξέα βραχείας αλύσου, καθώς και άλλα τελικά προϊόντα που μειώνουν το τοπικό pH, διεγείρουν την παραγωγή βλέννης από τα επιθηλιακά κύτταρα του εντέρου και επάγουν την παραγωγή ανοσορυθμιστικών κυτοκινών, τα οποία όλα μπορεί να έχουν επίδραση στους παθογενετικούς μηχανισμούς διαφόρων νοσημάτων.

Οι πρεβιοτικές ίνες είναι συχνά φυσικά συστατικά διαφόρων τροφίμων, ιδιαίτερα των δημητριακών ολικής αλέσεως, των φρούτων, των λαχανικών (κυρίως των βολβών) και των οσπρίων. Παρά το γεγονός ότι ορισμένες τροφές περιέχουν αξιόλογες συγκεντρώσεις πρεβιοτικών, οι τροφές αυτές σπάνια περιέχονται στις περισσότερες δυτικές δίαιτες (με εξαίρεση την τυπική Μεσογειακή διατροφή), έτσι ώστε οι καταναλωτές να προσλαμβάνουν τις απαραίτητες ίνες προς ζύμωση στο παχύ έντερο. Διάφορα προϊόντα πρεβιοτικών ινών όπως το ψύλλιο, χρησιμοποιούνται συνήθως ως συμπλήρωμα διατροφής. Ως πρακτική, η κατανάλωση άπεπτων ινών ή συνδυασμού διαφόρων πρεβιοτικών, βοηθάει στην αύξηση του αριθμού και της ποικιλομορφίας του πληθυσμού των μικροβίων στο έντερο και αποτελεί μια τυπική σύσταση για τις περισσότερες παθολογικές καταστάσεις.

Προβιοτικά

Ένας ζωντανός μικροοργανισμός για να χαρακτηριστεί ως προβιοτικό, θα πρέπει να πληροί τα ακόλουθα κριτήρια: (1) να ασκεί ευεργετική επίδραση στον ξενιστή (2) να είναι μη 

Διαβάστε περισσότερα...

http://athenslab.gr/article_info.php?cid=10&id=40